چشم من بیا منو ...

چشم من بیا منو یاری بکن گونه هام خشکیده شد کاری
                                          بکن غیر گریه مگه کاری میشه کرد  کاری از ما نمیاد زاری بکن
هرچی دریا رو زمین داره خدا با تمام ابرای آسمونها کاشکی می داد 
                                                       همرو به چشم من تا چشمام  به حال من گریه کنن
قصه ی گذشته های خوبه من خیلی زود مثله یه خواب تموم شدن
                                               حالا باید سر رو زانوهام بزارم تا قیامت اشک حسرت بریزم  
دل هیچکس مثل من غم نداره مثله من غربت و ماتم نداره(واقعا دل هیچ کسی مثل من ...)
                                                    حالا که گریه دوای دردمه چرا چشمم اشکشو کم میاره
خورشید روشن ما رو دزدیدن زیر اون ابرای سنگین کشیدن
                                                     همه جا رنگ سیاه  ماتمه فرصت موندمون خیلی کمه
سر نوشت چشماش کوره نمی بینه زخم خنجرش میمونه تو
                                      سینه لب بسته ،سینه ی غرق به خون قصه ی موندن آدم همینه
         اونکه رفته دیگه هیچ وقت نمیاد تا قیامت دل من گریه می خواد