نیاز من

نیازی نیست وجود نا آرامم راآرامش بخشی

دستت را در دستم بگذاری

نگاهت را درچشمان غمگینم بدوزی

صدای نامنظم تپیدن قلبم رابشنوی

بغض را از صدایم بگیری وعاشقانه در گوشم زمزمه کنی که دوستم داری

به هیچ کدام نیازی نیست

فقط به من اطمینان بده که قلبت تا ابد مال من است

همین برایم کافی ایست.

سهم من

دستها بالا بود؛هر کسی سهم خودش می طلبید

سهم هر کس می رسید داغ بود داغ تر از دل ما؛

نوبت من که رسید سهم من یخ زده بود

سهم من چیست بجز یک پاسخ؟

پاسخ یک حسرت!

سهم من کوچک بود قد انگشتانم

عمق آن وسعت داشت وسعتی تا ته دلتنگی ها

شاید از وسعت آن بود که بی پاسخ ماند!

پشیمانی

دختری خوابیده در مهتاب،چون گل نیلوفری بر آب،خواب میبیند:

خواب میبیند که بیمار است دلدارش،

                                    وین سیه رویا شکیب از چشم تبدارش.

میکند اندیشه ها با خود:

                                    از چه می کوشم به آزارش؟

وز پشیمانی سرشکی گرم،می درخشد در نگاه چشم تبدارش.

روز دیگر باز چون دلداده می ماند به راه او،

روی می تابد ز دیدارش،

                                   باز می کوشد به آزارش.

خاطره

ای رفته از برم به دیاران دور دست

با هر نگین اشک به چشم تر منی

هر جا که عشق هست و

                           صفا هست و

                                         بوسه هست

                                                             در خاطر منی.