پشیمانی

دختری خوابیده در مهتاب،چون گل نیلوفری بر آب،خواب میبیند:

خواب میبیند که بیمار است دلدارش،

                                    وین سیه رویا شکیب از چشم تبدارش.

میکند اندیشه ها با خود:

                                    از چه می کوشم به آزارش؟

وز پشیمانی سرشکی گرم،می درخشد در نگاه چشم تبدارش.

روز دیگر باز چون دلداده می ماند به راه او،

روی می تابد ز دیدارش،

                                   باز می کوشد به آزارش.