بــگــــوئــــیــــد بــــر گــــورم بـــــنــــویــســـنــــد

بگوئید بر گورم بنویسند

زندگی را دوست داشت

ولی آن را نشناخت

مهربون بود ولی مهر نوزید

طبیعت را دوست داشت

ولی از آن لذت نبرد

در آبگیر قلبش جنب و جوش بود

ولی کسی بدان راه نیافت

در زندگی احساس تنهائی می نمود

ولی هرگز دل به کسی نداد

و خلاصه بنویسید

زنده بودن را برای زندگی دوست داشت

نه زندگی را برای زنده بودن

تـــــــــــــوـــــــــــــــــلد

۲۰ سال پیش در همچین روزی پسری شیطون و بازیگوش چشم به جهان گشود
که هنوز هم دست از شیطونی هاش بر نداشته آرزوش این که فقط یک بار دیگه بچه بشه
و با بچه های که خودش رو فقط برای خوش می خوان هم بازی بشه آخه میدونید دونیای بچه ها یک دونیای دیگی وقتی با هم بازی شون بازی می کنن با شادی اون شاد می شن و با گریه او گریه می کنن ولی وقتی سن آدم ها میره بالا حتی تو سلام کردن هم دمبال فایده هستن
بی خیال اصلا چرا دارم این حرف ها رو میزنم
بفرماید دهن تون رو شیرین کنید مثلا تولد ها

تولد تولد تولدم مبارک

بیارین شمعارو فوت کنم تا صد سال زنده باشم

دوستان یک مهمونی دوستانه هم گرفتم هر کدوم از دوستان گلم

خواست تشریف بیاره و قدم روی چشمان ما بزاره

به ایمیل من یک میل بزنه من آدرس بدم ه تشریف بیاره

ایمیل من

آغاز تولد من

بی حضور تو نامم صبوری می شود
دل به تنهایی زدن اوج صبوری می شود
با خیالت می نویسم واژه های فرد را
دیدنت این روزها هر دم ضروری می شود
گرچه تصویر تو را شفاف می بینم ولی
                                               شیشه های مات هم گاهی بلوری می شود
                                               وعده ما هم صدایی بود و اوج سادگی
                                               در عوض دنیای ما دنیای دوری می شود
 
          کاشکی خورشید طلوع نمی کرد که آغاز تولد من شود
          طلوع خورشید طلوعی بود بر زندگی من وکاشکی خورشید
          غروب نکند که پایان عمر من باشد غروب خورشید غروبی است
          برای زندگی من با همه چیز در کوچه پس کوچه های تاریک به پایان میرسد 
                         
                        آزمردم زندگی دشت غم است
                        شادی اش اندوه و عشقش ماتم است 

---

سلام

فدای شما مهربون ها بشم

مهربون ها هفته دیگه تولدمه همه دعوتین شب ۴ شنبه سوری  یادتون نره

درد دل

هیچکس بیشه زار احساس مرا آب نداد
  هیچکس بغضه گره خورده آواز مرا راه نداد
                      وقتی رفتم کسی گریش نگرفت
                                  بغض هیچ آدمی فریاد نشد

دلم گرفته دیگه خسته شدم از دسته این زندگی از همه چیز و همه کسانی که دور و برم هستن خسته شدم
خسته شدم از نگاه های مردم خسته ام از نگاه رهگذران
از دسته خودمم خسته شدم حالم از خودمم بهم می خوره
خسته ام ......چه فایده هیچکس حرف من رو نمی فهمه هیچکس من و احساس من رو درک نمی کنه ای خدا خسته شدم از زندگی حتی باسه مردن هم باید وایساد تو صف
می خوام خیلی راحت بگم اوسا کریم جون هر کسی که دوست داری ما رو ننداز ته صف
راحتم کن دیگه نمی خوام باشم
نمی خوام... نمی خوام دیگه زندگی کنم

دنیای آدم ها رو دیگه دوست ندارم دیگه هیچ نگاهی برام تازه نیست
همه یک جوره دیگه نگام می کنن دوست ندارم بهم ترحم کنن دوست دارم به همه عشق بورزم ولی ..چه سود

دیگه تو این دنیا چیزی نیست که به خوام به خاطرش بمونم
خدا جون فقط دارم عذاب می کشم تو رو خدا بیشتر از این عذابم نده

                                                                                            تمومش کن

---

سلام دوستان عزیز
بچه های وبلاگ نویس هم یک قرار وبلاگی گذاشتن به نفع معلولین ذهنی حتما شرکت کنید من هم اگر عمری باقی بود حتما میام 

                                                       قرار وبلاگی 

دلـــــی پـــــــر از غــــــم

شبام چه بی ستاره و روزام چه بی فروغه

 زمونه اینو یادم داده دوسِت دارم دروغه

با قلب من بازی نکن حرفاتو باور ندارم

ازمستی خیری ندیدم میلی به ساغر ندارم

میخوام که تنها بمونم مثه روزای بی کسی

مثه قناری تو قفس بی یارو بی هم قفسی

اگه بگی که عشق میگم یعنی دروغ یعنی شکست

دیگه گذشت اون روزا که حرفات روقلبم می نشست

دوست داشتنت رو هم دیدیم عاشقانه هاتم شنیدیم

بذار که راحتت کنم به آخر خط رسیدیم

میخوام برم یه گوشه ای تو کنج خلوت خودم

اگه خدا کمک کنه عشقتو از یاد ببرم

لبهامو رو هم میذارم نگیره آهم دامنت

چشمامو دلداری میدم عادت میشه ندیدنت

شیرین ترین لیلی بودم واسه شبای بیستون

فرهادِ مجنون نبودی واسه من بی همزبون