شب و هوس

در انتظار خوابم و صد افسوس 

 خوابم به چشم باز نمیاید
 اندوهگین و غمزده می گویم
شاید ز روی ناز نمی اید
 چون سایه گشته خواب و نمی افتد
 در دامهای روشن چشمانم
 می خواند آن نهفته نامعلوم
 در ضربه های نبض پریشانم
 مغروق این جوانی معصوم
 مغروق لحظه های فراموشی
مغروق این سلام نوازشبار
در بوسه و نگاه و همآغوشی
     می خواهمش در این شب تنهایی
                           با دیدگان گمشده در دیدار                          با درد ‚ درد سکت زیبایی
سرشار ‚ از تمامی خود سرشار
       می خواهمش که بفشردم بر خویش
 بر خویش بفشرد من شیدا را
بر هستیم به پیچد ‚ پیچد سخت
 آن بازوان گرم و توانا را
در لا بلای گردن و موهایم
 گردش کند نسیم نفسهایش
 نوشد بنوشد که بپیوندم
با رود تلخ خویش به دریایش
وحشی و داغ و پر عطش و لرزان
          چون شعله های سرکش بازیگر
                   در گیردم ‚ به همهمه ی در گیرد
 خاکسترم بماند در بستر
در آسمان روشن چشمانش
بینم ستاره های تمنا را
 در بوسه های پر شررش جویم
لذات آتشین هوسها را
می خواهمش دریغا ‚ می خواهم
می خواهمش به تیره به تنهایی
می خوانمش به گریه به بی تابی 

می خوانمش به صبر ‚ شکیبایی
 لب تشنه می دود نگهم هر دم
ژدر حفره های شب ‚ شب بی پایان
ژژاو آن پرنده شاید می گرید
ژبر بام یک ستاره سرگردان

قصه

یکی بود و یکی نبود                                     تو این جهان پر دروغ

بجز تو و بجز خدا                                           تو زندگیم هیچکی نبود

بدون تو منی نبود                                          که واسه تو فدا بشه

نبود کسی که مثل تو                                     لیلی قصه ها بشه

بدون تو نه قصه بود                                         نه من نه زندگی نه عشق

بدون تو نبود کسی                                         عاشق و پاکیزه سرشت

اما بدون من نفس                                           بازم می موند تو سینه ها

نه دیگه گم می شد کسی                                   تو پیچ و تاب جاده ها