دلـــــی پـــــــر از غــــــم

شبام چه بی ستاره و روزام چه بی فروغه

 زمونه اینو یادم داده دوسِت دارم دروغه

با قلب من بازی نکن حرفاتو باور ندارم

ازمستی خیری ندیدم میلی به ساغر ندارم

میخوام که تنها بمونم مثه روزای بی کسی

مثه قناری تو قفس بی یارو بی هم قفسی

اگه بگی که عشق میگم یعنی دروغ یعنی شکست

دیگه گذشت اون روزا که حرفات روقلبم می نشست

دوست داشتنت رو هم دیدیم عاشقانه هاتم شنیدیم

بذار که راحتت کنم به آخر خط رسیدیم

میخوام برم یه گوشه ای تو کنج خلوت خودم

اگه خدا کمک کنه عشقتو از یاد ببرم

لبهامو رو هم میذارم نگیره آهم دامنت

چشمامو دلداری میدم عادت میشه ندیدنت

شیرین ترین لیلی بودم واسه شبای بیستون

فرهادِ مجنون نبودی واسه من بی همزبون