برای کسی که هیچ وقت نمی یاید (قسمت آخر)

شبنم مهتاب می بارد
       دشت سر شار از بخار آبی گل های نیلوفر
                      می درخشد روی خاک آئینه ای بی طرح
                                                 مرز می لغزد ز روری دست
                                                          من کجا لغزیده ام در خواب؟

ای زیبا ترین موجود مرا در آغوش گرم خود نگه دار که امن ترین ای دنیاست
 ای کاش قطری اشکی بودم و بر روی مژگانت متولد می شدم و روی گونهایت می چکیدم
و کنار قلبت می مردم گرچه از من دوری ولی تا سر حد پرستش دوستت دارم و همه اینها را
می نویسم و تقدیم می کنم به تنها بهانه زندگی ام که روزی ،ساعتی خواستم بگویم دوستت و عاشقت هستم .
در آن لحظه که ذهن من از فواره ها بالاتر و از زندگی پر بار تر و از امید سر شار تر بود 
حس کردم تو  رازم را از نگاهم خوانده ای با این حال امروز قطره قطره عشقم را با تمام 
وجودم در یک کلمه می گنجانم و می گویم :
                                   به اندازه آسمان دوستت دارم بمان که بهار با تو زیباست