نقش خیال

شاید آنروز که نقاش خیال،روی پیشانی ما،نقش کابوس زمان را می ریخت

رنگ مهتاب نبود،

رنگ شب بود و سکوت،

که گره های ترک خورده ی عشق،

روی تابوت زمان نقش شدند،

من نتوانستم که گره ها را باز کنم.

چو مرا در قفس دیگری از عشق بینداخت به دام،

وتو آزاد و رها،در تپش پنجره ها غرق شدی.

رنگ تقصیر نداشت.

دست خلاق هنر مند جهان،قصه ی ما را با هم،

روی یک بوم کشید.