سکوت

دلا شبها نمی نالی به زاری.سر راحت به بالین می گذاری.تو صاحب درد بودی ناله سر کن.

خبر از درد بی دردی نداری.

بنال ای دل که رنجت شادمانی است.

بمیر ای دل که مر گت زندگانی است.

مباد آندم که چنگ نغمه سازت.ز دردی بر نیانگیزد نوایی.

مباد آندم که عود تار و پودت.نسوزد در هوای آشنایی.

دلی خواهم که از او درد خیزد.بسوزد.عشق ورزد.اشک ریزد.

به فریادی سکوت جانگزا را.به هم زن.در دل شب های و هو کن.

و گر یارای فریادت نماندست.چو مینا گریه پنهان در گلو کن.

صفای خاطر دلها زدرد است.

دل بی درد همچون گور سرد است!