تنها ترین

        وقتی دل ارزش خودش را ازدست بدهد..چشمهایت دیگر اشکی برای ریختن
        نداشته باشند..وقتی دیگر قدرت فریاد زدن را هم نداشته باشی...وقتی دیگه
        هر چه دل تنگت خواسته باشدگفته باشی...وقتی دیگر دفترو قلم هم تنهایت
        گذاشته باشند...وقتی از درون تمام وجودت یخ بزند...وقتی چشم از دنیا ببندی
        و آرزوی مرگ بکنی...وقتی احساس کنی دیگر هیچ کس تو را درک نمیکند...
        وقتی احساس می کنی تنها ترین تنها ها هستی...وقتی باد شمع های روشن اتاقتو
        خاموش کنند...چشمهایت را ببند...و از ته دل بخند...که با هر بار لبخند روهی       خاموش جان می گیرد و درخت پیر جوان می شود !  

شاید دیگه ننویسم با این که خیلی سخته دل کندن از جایی که تنها مونس تنهایی هام بود جایی که تمام حرف ها، فریاد ها، غم ها م رو توش گفتم، شده بود برام سنگ صبور

هنوز تصمیم نگرفتم که بنویسم یا ننویسم!