جاده های دلتنگی ( قسمت اول )

داشتم می رفتم که با همه چیز خداحاقظی کنم .

داشتم می رفتم تا از این دنیا با تمام نیرنگ ها بدیها و پستی هایش فرار کنم گمان نمی کردم چشمی در انتظارمن باشد

در راهی بودم که از انتهایش خبر نداشتم و هرچه بیشتر پیش میرفتم بیشتر رنج می بردم از همه چیز دل بریده بودم در انتظار مردن لحظه ها رو سپری می کردم

دیگر حتی افتادن برگ درختان هم مرا ناراحت نمی کرد

دلم از سنگ شده بود وجودم سردسرد . تنها برای خاک زنده بودم من در نظر درختان گلها و زلالی چشمه ها مرده بودم

من با زندگی لج کرده بودم و زندگی هم به عکس العملهای من می خندید

حاظر نبودم که ببینم در زندگی شکست خورده ام تمام حرفها و اشکهایم را پشت غرورم پنهان کرده بودم...