گــــــــنــــــاه

غــــمـــگــــیــــن

شـــــــــهــــــر عــــشــــق

  همیشه با تومی مانم اگر با شی
    اگر عاشق و مرد خط باشی
      و کاری می کند با تو تب این عشق
       که از عاشق ترین ها سر باشی
         و من تصویر خود را در تو می بینم
          که آن آئینه هم آیئنه تو باشی
           دل من در تب عشق توخواهد سوخت
             اگر مانند آتش شعله ور باشی
               مبادا روزی از تو بی خبر یاشم
                 و یا از حال و روزم بی خبر باشی
                   رفیق غربت من ای تمام امید من
                       حضور تو ست که گرم از نگاه خورشیدم
                          چه می شد ای همه خوبی اگر کنار دلم
                            همیشه سفره ای از شعرهات می چیدم 
                               زمان رفتن تو آسمانم ابر بود
                                  اگر چه لحظه تنهایی ام تو بودی و من
                                    چرا حضور تو را در دلم نفهمیدم؟
                                       خیال توست که اینقدر در خودم ماندم
                                           بی یاد تو از شهر عشق تبعیدم
                                                    

چـــــشـــــمـــهــــایـــــت

چقدر خوب و روشن است نمای چشمای تو
نمی رسد ستاره ای به پای چشم های تو
به ماه خیره می شوم فقط گریه می کنم
دلم تنگ میشود برای چشم های تو و
هی مرور می کنم نگاه اول تو را
اگر نمی رسد به من صدای چشمهای تو
شبی خراب می شود حصارهای فاصله
و آب می شود دلم به پای چشم های تو
آن لحظه که عشق من به دل جا کردی
من سوختم و تو باز حا شا کردی
گفتم:که مگر تو عهد خود بشکستی؟
با گریه فقط مرا تماشا کردی

                     

پـــــیـــــمـــــان

با تو پیمان بسته ام امروزاز دل دلفروز
دلبرا با درد من هم، لحظه ای از دل بسوز 
هر دمی چون سیل از داغت بگیرم زار زار
در فراغت دیره و دل اشک می سازد هنوز 
با غباری بگذری هردم ز کوی خاطرم 
گوشه ی چشمی نما آخر به این تاریک روز
با دوچشمان در، پیت می گردم ای آرام جان 
دیده گانت را به سوی دیدگان من بدوز 
با خبر باش ای امید و مقصد و ایمان من
شعله های اشک خواهد در شهرت بروز
دگر از دست تو میخانه  برم همه عمر
شاید از یاد برد خاطراتم باده گساری 
 
 اگر از دور به من می نگری گوش فراده
 دل آسوده ندارم اگر آسوده قراری
(نمی دانم ولی شاید عشق تو نوری باشد بر دل من)
      

قانون عشق

بیاید ما قانون گذار باشیم و قانون شکن

عید تون مبارک

کسی نیست
بیا زندگی رو رو بدزدیم،آن وقت
میان دو دیدار قسمت کنیم
بیا باهم از حالت سنگ چیزی بفهمیم
بیا زودتر چیزها رو بیبینیم
بیبین عقربک های فواره در صفحه ی ساعت حوض
زمان را به گردی بدل می کنند
بیا آب شو مثل یک واژه در سطر خاموشی ام
بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را
مرا گرم کن در این کوچه هایی که تاریک هستند 


دوستان من بعد از عید آپدیت می کنم   و حتما بهتون سر میزنم
 

آغاز تولد من

بی حضور تو نامم صبوری می شود
دل به تنهایی زدن اوج صبوری می شود
با خیالت می نویسم واژه های فرد را
دیدنت این روزها هر دم ضروری می شود
گرچه تصویر تو را شفاف می بینم ولی
                                               شیشه های مات هم گاهی بلوری می شود
                                               وعده ما هم صدایی بود و اوج سادگی
                                               در عوض دنیای ما دنیای دوری می شود
 
          کاشکی خورشید طلوع نمی کرد که آغاز تولد من شود
          طلوع خورشید طلوعی بود بر زندگی من وکاشکی خورشید
          غروب نکند که پایان عمر من باشد غروب خورشید غروبی است
          برای زندگی من با همه چیز در کوچه پس کوچه های تاریک به پایان میرسد 
                         
                        آزمردم زندگی دشت غم است
                        شادی اش اندوه و عشقش ماتم است 

تولد تولد

تولد تولد تولدم مبارک
بیارین شمعارو فوت کنم تا صد سال زنده باشم

تولد                                  تولد
اینجا رو!

برای کسی که هیچ وقت نمی یاید (قسمت آخر)

شبنم مهتاب می بارد
       دشت سر شار از بخار آبی گل های نیلوفر
                      می درخشد روی خاک آئینه ای بی طرح
                                                 مرز می لغزد ز روری دست
                                                          من کجا لغزیده ام در خواب؟

ای زیبا ترین موجود مرا در آغوش گرم خود نگه دار که امن ترین ای دنیاست
 ای کاش قطری اشکی بودم و بر روی مژگانت متولد می شدم و روی گونهایت می چکیدم
و کنار قلبت می مردم گرچه از من دوری ولی تا سر حد پرستش دوستت دارم و همه اینها را
می نویسم و تقدیم می کنم به تنها بهانه زندگی ام که روزی ،ساعتی خواستم بگویم دوستت و عاشقت هستم .
در آن لحظه که ذهن من از فواره ها بالاتر و از زندگی پر بار تر و از امید سر شار تر بود 
حس کردم تو  رازم را از نگاهم خوانده ای با این حال امروز قطره قطره عشقم را با تمام 
وجودم در یک کلمه می گنجانم و می گویم :
                                   به اندازه آسمان دوستت دارم بمان که بهار با تو زیباست