دلم گرفته
خیلی وقته دیگه بارون نزده
رنگ عشق به این خیابون نزده
این ۲ مصرع رو با تمام غم و دلتنگی و تنهایی بخون تا معنی شو بفهمی
کافه
همدیگه رو شبی در یک کافه تو اسپانیا ملاقات کردیم
تو چشمات نگاه می کردم بدون اینکه بدونم چی باید بگم
انگار داشتم تو یه آب آلوده غرق می شدم
چند ساعتی بیشتر به طلوع خورشید نمونده بود
فردا میادو وقت این میرسه که درک کنیم
عشقمون برای همیشه به پایان رسیده!
ای کاش می تونستم با تو بیام
ای کاش میشد موفق بشیم
این آخرین رقصمونه
قبل از اینکه از هم خداحافظی کنیم
وقتی پیچ و تاب میخوریم و میچرخیم و می چرخیم و می چرخیم
درست به یاد اولین بار می افتم
یه شانس دیکه به من بده
به من محکم بچسب و گرمم کن
چون امشب خیلی سرده
و نمیدونم به کجا تعلق دارم
بیا برای آخرین بار برقصیم
مشروب آماده و چراغها روشن و گیتار اسپانیایی هم در حال نوازش
هیچ وقت یادم نمیره که چقدر رمانتیک بودن
ولی میدونم فردا اونی که عاشقشم رو از دست میدم
هیچ راهی برای با تو اومدن وجود نداره
این تنها کاریه که میشه کرد
شب و هوس
در انتظار خوابم و صد افسوس
خوابم به چشم باز نمیاید
اندوهگین و غمزده می گویم
شاید ز روی ناز نمی اید
چون سایه گشته خواب و نمی افتد
در دامهای روشن چشمانم
می خواند آن نهفته نامعلوم
در ضربه های نبض پریشانم
مغروق این جوانی معصوم
مغروق لحظه های فراموشی
مغروق این سلام نوازشبار
در بوسه و نگاه و همآغوشی
می خواهمش در این شب تنهایی
با دیدگان گمشده در دیدار با درد ‚ درد سکت زیبایی
سرشار ‚ از تمامی خود سرشار
می خواهمش که بفشردم بر خویش
بر خویش بفشرد من شیدا را
بر هستیم به پیچد ‚ پیچد سخت
آن بازوان گرم و توانا را
در لا بلای گردن و موهایم
گردش کند نسیم نفسهایش
نوشد بنوشد که بپیوندم
با رود تلخ خویش به دریایش
وحشی و داغ و پر عطش و لرزان
چون شعله های سرکش بازیگر
در گیردم ‚ به همهمه ی در گیرد
خاکسترم بماند در بستر
در آسمان روشن چشمانش
بینم ستاره های تمنا را
در بوسه های پر شررش جویم
لذات آتشین هوسها را
می خواهمش دریغا ‚ می خواهم
می خواهمش به تیره به تنهایی
می خوانمش به گریه به بی تابی
می خوانمش به صبر ‚ شکیبایی
لب تشنه می دود نگهم هر دم
ژدر حفره های شب ‚ شب بی پایان
ژژاو آن پرنده شاید می گرید
ژبر بام یک ستاره سرگردان
قصه
یکی بود و یکی نبود تو این جهان پر دروغ
بجز تو و بجز خدا تو زندگیم هیچکی نبود
بدون تو منی نبود که واسه تو فدا بشه
نبود کسی که مثل تو لیلی قصه ها بشه
بدون تو نه قصه بود نه من نه زندگی نه عشق
بدون تو نبود کسی عاشق و پاکیزه سرشت
اما بدون من نفس بازم می موند تو سینه ها
نه دیگه گم می شد کسی تو پیچ و تاب جاده ها
قصه ما تموم شده
خیال نکن با رفتنت دنیا به آخر میرسه
من که برم برای تو ی عشق بهتر میرسه
نگو که با رفتن من دنیا برات قفس میشه
بدون یکی میاد باهات دوباره همنفس میشه
میخوام برم اشکی نریز قصه ما تموم شده
می خوام برم خوب میدونی که دیگه طاقت ندارم
خاطرات یواشکی
باز در چهره خاموش خیال
خنده زد چشم گناه آموزت
باز من ماندم و در غربت دل
حسرت بوسه هستی سوزت
باز من ماندم و یک مشت هوس
باز من ماندم و یک مشت امید
یاد آن پرتو سوزنده عشق
که ز چشمت به دل من تابید
باز در خلوت من دست خیال
صورت شاد ترا نقش نمود
بر لبانت هوس مستی ریخت
در نگاهت عطش طوفان بود
یاد آن شب که ترا دیدم و گفت
دل من با دلت افسانه عشق
چشم من دید در آن چشم سیاه
نگهی تشنه و دیوانه عشق
یاد آن بوسه که هنگام وداع
بر لبم شعله حسرت افروخت
یاد آن خنده بیرنگ و خموش
که سراپای وجودم را سوخت
رفتی و در دل من ماند به جای
عشقی آلوده به نومیدی و درد
نگهی گمشده در پرده اشک
حسرتی یخ زده در خنده سرد
آه اگر باز بسویم ایی
دیگر از کف ندهم آسانت
ترسم این شعله سوزنده عشق
آخر آتش فکند بر جانت
فانوس نفسهای من (یواشکی)
بی تو از آخر قصه هام میترسم ، باور کن هنوزم میشه به پاکی قصه های مادر بزرگ هجرت کرد ، تو بخوای هنوزم میشه به کوچه ی پاک پروانه ها برگشت ، بارون که بباره همون کوچه ی کوتاه بی کبوتر کفاف تکامل تمام حسرت و دوری از عشق رو میده ، بیا ، بیا ولحظه ای کناره فانوس نفسهای من آروم بگیر ، بیا و امشب رو بی واسته ی سکسه های گریه کنارم باش ، مگه چی میشه یک بار بی پوشش پرده ی بارون تماشات کنم ، چی میشه !!!!
فصل بارونی
فصل بارونی بیشه رنگ چشماته همیشه
حس تازه بودن من بی نگاه تو نمیشه
اگه دیروز اگه فردا اگه با هم اگه تنها
با توام خود خود تو اگه حتی توی رویا
نه می افتم به پای تو نه میمیری برای من
همیشه رد پات پیداست کنار رد پای من
کاش دوباره بودن من رنگ بودن تو باشه
که در بسته ی قلبم باز با دستای تو واشه باز با دستای تو واشه
تو مثل شبای مهتابی و بارونی
وقتی که نباشی دلگیرم و می دونی
حرفای دلم را با اشک تو می گفتم
بارون که می باره باز یاد تو می افتم
از غم من و غم تو تب من و تب تو همه بی خبرن
از دل من و دل تو شب من و شب تو همه بی خبرن
عطش جاودان آتش ها
امشب از آسمان دیده ی تو
روی شعرم ستاره می بارد در زمستان دشت کاغذها
پنجه هایم جرقه می کارد
شعر دیوانه ی تب آلودم
شرمگین از شیار خواهشها
پیکرش را دو باره می سوزد
عطش جاودان آتش ها
آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست
از سیاهی چرا هراسیدن
شب پر از قطره های الماس است
آنچه از شب به جای می ماند
عطر سکر آور گل یاس است
آه بگذار گم شوم در تو
کس نیابد دگر نشانه ی من
روح سوزان و آه مرطوبت
بوزد بر تن ترانه من
آه بگذار زین دریچه باز خفته بر بال گرم رویاها
همره روزها سفر گیرم
بگریزم ز مرز دنیاها
دانی از زندگی چه می خواهم من تو باشم .. تو .. پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره بود
بار دیگر تو .. بار دیگر تو
آنچه در من نهفته دریایی ست
کی توان نهفتنم باشد
با تو زین سهمگین توفان
کاش یارای گفتنم باشد بس که لبریزم از تو می خواهم
بروم در میان صحراها
سر بسایم به سنگ کوهستان تن بکوبم به موج دریاها
بس که لبریزم از تو می خواهم
چون غباری ز خود فرو ریزم
زیر پای تو سر نهم آرام
به سبک سایه به تو آویزم
آری آغاز دوست داشتن است گرچه پایان راه نا پیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست
سال نو مبارک
