مرگ عاطفه
کاش قلبم درد پنهانی نداشت چهره ام هرگز پریشانی نداشت بر گهای آخر تقویم عشق حرفی از یک روز بارانی نداشت کاش می شد راه سخت عشق را بی جهت پیمود و قربانی نداشت
توی زندون قلبت اینقدر شلوغ می کنم و زندانی ها رو اذیت میکنم تا مجبور بشی منو بندازی توی انفرادی قلبت
همیشه مهم تو بودی ...... اگه غروری بود برای تو بود ..... اگه احساسی بود باز هم برای تو بود و من قانع به یه نگاه تو بودم ........ نگاهی که همیشه یه چیزی شبیه غم غریب یه غروب پاییزی توش بود .. یه حس که بهم میگفت باهات نمی مونه ..................... و حالا نمی دونم حرفات رو باور کنم یا کارات رو ........ دل به کلمات عاشقانت بسپرم یا از کارای نامهربونت دلگیر بشم . می بینی هنوز هم تو برنده این بازی هستی و هنوز دل دیوونه ام نمی خواد مرگ عاطفه رو باور کنه
آرزوی امشب من...
امشب شب آرزوهاست.
بیایید رویاهامون رو آرزو کنیم.
. . .
نیمه شب صورت خود رو به خدا خواهم کرد
از خدا خواهش دیدار تو را خواهم کرد
تا که جان دارم و از سینه نفس می آید
به تو و مهر تو ای دوست وفا خواهم کرد
. . .
اگه قرار باشه خدا یه آرزوتو براورده کنه.
تو چه آرزویی می کنی؟
خیلی وقته که مردم
دیگه من آخر خطم اینجا برگشتن نداره
حتی گریه شبونت من رو پیشت نمیاره
دیگه من آخر خطم وقت پر کشیدن اینجاس
جام اجباری من بود وقت سر کشیدن اینجاس
توی این اتاق خاکی خاطراتم رو می بوسم
نمی خواد بیای سراغم اگه باشی ام می پوسم
دیگه دیدنت محاله مورچه ها چشامو خوردن
قلبم رو بهت نمیدم آخه موشا اونو بوردن
فکر می کردم خیلی ساده همه دنیا رو حریفم
حالا کرما لونه کردن توی سینه نحیفم
می سوزه تنم همیشه از یک حرمی که عذابه
می دونم وقتی که نیستم باز داره خورشید می تابه
آخرین اشک
چگونه باور کنم؟نگاهت؛بیانگر راز دلت نبود!
کاش این چنین بود........
نمیدانم
رفتنت را؛به پای کدامین گناه خود بگذارم؟
عشقم؟صداقتم؟شاید هم صمیمیتم؟
بگو تا بدانم
من که تو را؛بارها و بارها از آن خود دانستم
حال چگونه باور کنم؟
که مرا؛برای همیشه تا ابد و تا قیامت.......
ترک کرده ای؟....
چگونه باور کنم؟........
بی وفا.........و از آن روز که باد تو را از من گرفت دیگر هیچ کس گوشش را به درد دل من نسپرد انگار همه کر شده اند مبارک باد پیوند تو با باد نگران من هم نباش من هم روزهایم را میگذرانم با بغضی که در عمق گلویم مهمان شده و اشکی که روی گونه هایم پیچ و تاب میخورد و دارد به انتها میرسد تمام دار و ندارم این آخرین اشک است که افتاد این هم برای تو
فراموشی را با دردناک ترین ....
فراموشی را بستا بیم
زیرا که یاد ما را پس از مرگ
نزدیک ترین دوست زنده نگاه می دارد
فراموشی را با دردناک ترین نفرین ها
بیاموزیم
زیرا انسان دوستانش را فراموش می کند
کتا بهای را که خوانده را فراموش می کند
ورنگ مهربان نگاه یک رهگذر را
آن هم فرآموش می کند....
تنها ترین
وقتی دل ارزش خودش را ازدست بدهد..چشمهایت دیگر اشکی برای ریختن
نداشته باشند..وقتی دیگر قدرت فریاد زدن را هم نداشته باشی...وقتی دیگه
هر چه دل تنگت خواسته باشدگفته باشی...وقتی دیگر دفترو قلم هم تنهایت
گذاشته باشند...وقتی از درون تمام وجودت یخ بزند...وقتی چشم از دنیا ببندی
و آرزوی مرگ بکنی...وقتی احساس کنی دیگر هیچ کس تو را درک نمیکند...
وقتی احساس می کنی تنها ترین تنها ها هستی...وقتی باد شمع های روشن اتاقتو
خاموش کنند...چشمهایت را ببند...و از ته دل بخند...که با هر بار لبخند روهی خاموش جان می گیرد و درخت پیر جوان می شود !
شاید دیگه ننویسم با این که خیلی سخته دل کندن از جایی که تنها مونس تنهایی هام بود جایی که تمام حرف ها، فریاد ها، غم ها م رو توش گفتم، شده بود برام سنگ صبور
هنوز تصمیم نگرفتم که بنویسم یا ننویسم!
چرا شب ها نمی ذاری بخوابم؟
چه بده که همه دورت باشن دوستت داشته باشن ولی بازم احساس تنهایی کنی
چه سخته آدم غمشو پنهون کنه چه غم انگیزه نتونی با کسی درد دل کنی کاش من یه سنگ صبور داشتم.
ولی نه سنگ صبورم تحمل غمای منو نداره نمی دونم چرا دیشب دوباره به خواب ناز من پا گذاشتی شتابون اومدی اون نیمهء شب سرشک غم تو چشمام جا گذاشتی.اشگه یادت باشه خودت می خواستی که هر چی بود میون ما تموم شه تو رفتی و برات فرقی نمی کرد که خواب خوش به چشمونم حروم شه اگه حرفی واسه گفتن نداری چرا شبها نمی ذاری بخوابم تو که با من سر یاری نداری چرا هر نیمه شب می آیی بخوابم...
چرا شب ها نمی ذاری بخوابم؟
نه کوه عشق. نه موج التماس.نه سیل اشک.
نمی دونم چرا ایندفه هر کاری میکنم نمی تونم هیچی بنویسم
نمی دونم چرا با هیچ کلمه ای نمی تونم از دردم حرف بزنم
توی دلم یه غصه ی خیلی بزرگ.خیلی خیلی بزرگ.
خیلی سخته یکی رو با تمام وجودت دوست داشته باشی
و بدونی اون هم تو رو همون قدر دوست داره ولی مجبور باشی
یعنی مجبورت بکنن که ازش دل بکنی و
کاری کنی که اون هم از تو دل بکنه
خیلی سخته که بخوای کسی رو که عاشقشی بشکنی
خیلی سخته که التماسشو ببینی
خیلی سخته که باعث اشک ریختن اون باشی
خیلی سخته که مجبور باشی به عشقت بگی دوستش نداری
خیلی سخته که به این فکر کنی که گل آرزوهات رو
باید تو باغچه ی یکی دیگه ببینی و هزار بارتو خودت بشکنی
واون وقت آروم زیر لب بهش بگی:
(گل من باغچه ی نو مبارک)
آرزوهامون رو یادداشت کنیم و اونها رو یکی یکی از خدا بخوایم
باید مطمئن باشیم که خدا یادش نمیره.این ماییم که یادمون میره
چیزی که امروز داریم آرزوی دیروزمون بوده.
دوباره قطرهای اشک من
چی میشد با تو باشم حتی توی رویا
من تو رو دوست دارم اندازه ی دنیا
دلش میگیره آسمون برای من که تنهام
دوباره قطرهای اشک من میریزه دونه دونه روی گونه هام
اگه تو نباشی یا ازم جداشی سخته دیگه زندگی برام
چشمهای نجیبت وقتی ازم دورن امیدی ندارم به شبهام
برای دیدنت هر لحظه پریشونم تو بیا قدرم بدون ای همزبونم
منم مجنون اون نگاه پاک تو نگاهم کن
نگاهت قبله گاه این دله منه وجودت مرحمی برای قلبمه
سلام دوستان
خواهش می کنم دوستانی که سوال می پرسن
ایمیل شون رو بزارن که جواب سوال شون رو بدم